viernes, 8 de abril de 2011

. . .


4 comentarios:

  1. Boa foto... Resumo dun xeito de vida, de algo máis que unha labor ó efecto de sobrevivir... ó fin, o feito coas mans, a paciencia e a marca do agarimo non é outra cousa que... arte...
    Góstame...
    Eso sí, espero unha secuencia de tomas alegres, de primavera ;-)... Abraiame tamén con instantaneas recheas de carga positiva...

    ResponderEliminar
  2. Supoño q o subconsciente traballa e á hora de sacar unha foto non podo evitar sentirme "atraída" polas esceas melancólicas..
    Gústame que che guste a foto. Espero que sexa a primeira doutras que documenten dalgunha forma o traballo que meu pai leva tantos anos exercendo e que merece ser valorado (como últimamente, por fin, se vén facendo)!!!

    ResponderEliminar
  3. Esta é fermosa, en tódolos sentidos

    ResponderEliminar